 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Насуперак вятрам і змроку
|
Мова ў гэтай дзяўчыны шапаткая, пявучая, родная… Чысцюткая і празрыстая, як крыніца. І піша, і думае, і гаворыць Ганна па-беларуску. Гэтым і выдзялялася з самага пачатку сярод студыйцаў школы “Малады літаратар”.
…На спіне шнары, то ад крылаў.
Я ведаю: табе баліць.
Можна пазайздросціць духоўнай цнатлівасці гераіні яе вершаў. Ёй дадзена чуць і бачыць тое, міма чаго мы звычайна праходзім, не звяртаючы ўвагі: шчэбет сінічы, рытм цягніка, танец дажджу, зорка,як свечка ў зацемку…
…На кубку нябачны слядок пацалунку
Пакінуць і дзьмухнуць лянотна на свечку.
І не змагчы адмахнуцца ад думкі,
Што ноч і адліга ўжо цягнуцца вечнасць.
Не можа адмахнуцца яна і ад скрушнай думкі пра мову:
Распляжылі. Патрушчылі.
Знявечылі. Забыліся.
Аскепкі неўміручыя
Усё-ткі зліцца сіляцца.
Пакуль не могуць. Множацца
І ў сэрцы колюць дзідамі.
Аж покуль дыхаць можацца,
Не забывай радзімую.
Такіх пранікнёных і глыбокіх радкоў пра мову мне чытаць не даводзілася… тут сапраўды адчуваецца — баліць. І шнары ад крылаў праглядваюць… Таму і верыш усяму, пра што аўтар нам распавядае. Умее гэта рабіць Ганна Новік вобразна, маляўніча, пераканана:
Вазьмі асадку і пішы
Насуперак вятрам і змроку.
Ты не адзін ў імгле глыбокай,
Вазьмі асадку і пішы.
Пажадаем аўтару гэтых радкоў шчаслівай зоркі над звілістай сцежкай, што вядзе яе ў Літаратуру.
|
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
